တေရးႏိုးေသာ္အၾကံေပၚ
ေပၚတဲ့အၾကံ တစ္ေထာင္တန္ငယ္ငယ္ကအေမဆိုျပခဲ့တာ ၾကားဘူးတာပဲ
အခုေတာ့တေရးႏိုးၿပီ
အလြမ္းေတြကလည္း တစ္ေထာင္မတန္လိုက္တာ
အိပ္မက္မွာ ငိုဘူးေတာ့
ႏွလံုးသားက ရူးသလိုလို
အလင္းမဲ့အိပ္မက္မွာ
အေဖာ္ဆိုလို႔ အရိပ္ေတာင္မရွိ
တိတ္ဆိတ္တဲ့ ေျခလွမ္းေတြနဲ႔
ႏွလံုးသားကို ကုတ္ျခစ္သြားလိုက္တာ
အလြမ္းေတြက တစက္စက္
က်ိဳးပဲ့ေနတဲ့အိပ္မက္မွာ
ဒဏ္ရာေတြျပည့္ႏွက္ေနလို႔
အိပ္မက္ထဲက အလြမ္း
ၾကမ္းသလား ႏုသလား
မမွတ္မိေတာ့ဘူး
ႏွလံုးသားလည္း အဆိပ္တက္
အိပ္မက္မွာလည္း အလြမ္းေတြနဲ႔
အိပ္မရလို႔ ထထိုင္ ငိုင္ေနတာေတာင္
သူ႔ ကို သတိရေနတုန္း ..။
အလြမ္းေတြႏွိပ္စက္ အိပ္ပ်က္တဲ့ညေတြမွာ
မေနႏိုင္လို႔ ကေလာင္ကိုင္
ေရးမိတာက အခ်စ္အေၾကာင္း
မ်က္ကြင္းလည္းညိဳ
လူလည္ အိုၿပီ ..။
ဘယ္ေလာက္ပင္ ႏွိပ္စက္
စိတ္မပ်က္တဲ့ ငါ…။
ေတြးေနရင္း ေငးေနရင္း
မိုးမလင္းခင္ အရွိန္သတ္
အလြမ္းေတြကို
ရပ္ပစ္လိုက္ေတာ့မည္။
No comments:
Post a Comment