ကိုယ္ေတာ္ေပ်ာက္၊ လက္ေတာ္ရာေစတီေတာ္

  ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ ခ်မွတ္ေတာ္ မူခဲ့ေသာ ပါဒေစတီယ စက္ေတာ္ ရာ ႏွစ္ဆူသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၌ရွိရာ ဘာသာေရး၊ သာသနာေရး အထူးကံ ေကာင္းေသာႏုိင္ငံဟု ဆုိထုိက္ပါ သည္။ ထုိစက္ေတာ္ရာ ႏွစ္ဆူကုိ အေျခခံ၍ ျမန္မာႏုိင္ငံ၌ ေျခေတာ္ရာ ထုလုပ္ကုိးကြယ္မႈ အလြန္ပင္ မ်ားလွ ပါသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံေဒသအႏွံ႔ ဖူးေတြ႕ႏုိင္ပါသည္။ ေဂါတမ ဗုဒၶျမတ္စြာ၏လက္ေတာ္ရာကုိမူ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္း တစ္ေနရာတည္း၌သာ တစ္ဆူတည္း ထူးတင့္ ၾကည္ညဳိဖြယ္ ဖူး ေျမာ္ႏုိင္ပါသည္။
            ဗုဒၶ၏လက္ေတာ္ရာျမတ္မွာ စစ္ကုိင္းတုိင္းေဒသႀကီး၊ မုံရြာခ႐ုိင္၊ ေခ်ာင္းဦးၿမဳိ႕နယ္၊ ေတာေက်ာင္းေလးေက်းရြာတြင္ ကိန္းဝပ္ပါသည္။ မုံရြာၿမဳိ႕၏ ေတာင္ဘက္ ၁၃ မုိင္ အကြာတြင္ အျမင့္ၿမဳိ႕ေဟာင္းရွိပါသည္။ အျမင့္ၿမဳိ႕ ေဟာင္း၏ အေရွ႕ဘက္ ႏွစ္မုိင္အကြာတြင္ ေတာေက်ာင္း ေလးရြာရွိပါသည္။ ေခ်ာင္းဦးၿမဳိ႕မွဆုိလွ်င္ အေနာက္ဘက္ ေျခာက္မုိင္ အကြာတြင္ရွိပါသည္။ ေခ်ာင္းဦး -ပခုကၠဴ လမ္းမေပၚရွိ ဆင္ျဖဴရွင္တံတားအေရွ႕ဘက္ထိပ္၊ ေတာ ေက်ာင္းႀကီး စံျပေက်းရြာမွလည္း သမုိင္းဝင္ ကမ္းနိမ့္ ကုိးရြာ သုံးပန္လွေရွးေဟာင္း ဘုရားပုထုိးနယ္ေျမကုိ ျဖတ္၍လာႏုိင္ပါသည္။
            ဘုရားသမုိင္းကို ေလ့လာၾကည့္ရာ စာအုပ္အျဖစ္ မေတြ႕ရေသးဘဲ ဓမၼဒါနျပဳမွတ္တမ္းစာေစာင္ငယ္ အျဖစ္ သာေတြ႕ရပါသည္။ လက္ေတာ္ရာ ဘုရားေဂါပကအဖြဲ႕မွ ဦးမ်ဳိးျမင့္ဦး (မ်ဳိးသုခ၊ ေခ်ာင္းဦး)က ၁၃ ႏွစ္ၾကာမွ် ရွာေဖြစုေဆာင္းမွတ္တမ္းတင္ထားၿပီး အမွတ္-၁ ေၾကးနီသတၱဳတြင္း အေထြေထြ မန္ေနဂ်ာ ဦးဗုိလ္ေအာင္၊ ေဒၚရီရီဝင္းမိသားစုတို႕က ဓမၼဒါနျပဳထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ၄င္းမွတ္တမ္းစာေစာင္ကုိ မွီျငမ္း၍ေရးသားျခင္းျဖစ္ ပါသည္။
             ကႆပဘုရားရွင္ ပြင့္ေတာ္မူၿပီး ေဂါတမဘုရားရွင္ မပြင့္မီၾကားကာလတြင္ ဗာရာဏသီျပည္မွ ပေစၥကဗုဒၶ အေလာင္းေတာ္ ဓႏုသီဟမင္းႀကီးသည္ ကကုႆန္ ဘုရားရွင္၏ ညႇပ္႐ုိးေတာ္၊ ေကာဏဂုံဘုရားရွင္၏ ရင္ အုပ္ေတာ္၊ ကႆပဘုရားရွင္၏နဖူးေတာ္ႏွင့္ လည္ေခ်ာင္း ေတာ္တုိ႔ကုိေဆာင္ယူ လ်က္ေရတစ္သိန္း၊ ၾကည္းတစ္သိန္း ေနာက္လုိက္ အင္အားျဖင့္ သာသနာေတာ္ တည္တံ့ရာ အရပ္ကုိေဖြရွာေလသည္။ ခ်င္းတြင္းျမစ္ အေရွ႕ဘက္ ကမ္းသုိ႔တက္ကာ ၿမဳိ႕ခင္းကုိၾကည့္ေသာ္ ဤအရပ္သည္ သာသနာေတာ္ကုိ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ၾကၿပီး အရွည္တည္တံ့ ႏုိင္မည္ဟုမိန္႔ကာ ေျမကုိညႇိႇ၍ ပႏၷက္တင္မႈျပဳေလသည္။ ထုိအခါ ၄င္းနယ္ေျမကို ေစာင့္ေသာ မဟာေညာင္ခ်င္း နတ္မင္းႀကီးက သူ႔ထံအခြင့္မေတာင္းျခင္းေၾကာင့္ ႀကိမ္း ေမာင္းေလသည္။ ဓႏုသီဟမင္းႀကီးသည္ သက္ေသရွိၿပီ ဟုဆုိကာ အလြန္ဝမ္းေျမာက္၍ ေသာတာပန္နတ္မင္း ႀကီးအား ဘုရားတည္မည့္အေၾကာင္းေျပာေလသည္။ ထုိ႔ ေနာက္ ဓႏုသီဟမင္းႀကီးသည္ ၿမဳိ႕ခင္းကုိ ျပင္ဆင္ၿပီးလွ်ငကကုႆန္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ ေရႊဟသၤာမင္းအစစ္ျဖစ္ေတာ္မူရာ အရပ္၊ ကႆပဘုရားအေလာင္းေတာ္ ငါးရံမင္းအစစ္ျဖစ္ေတာ္မူရာ အရပ္ကုိ နတ္တို႔ျပ၍ အင္းကုိေျမဖုိ႔ၿပီး တင့္ တယ္ေကာင္းမြန္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ ေလသည္။ ေအာက္ဌာပနာတုိက္ အေတာင္ ရွစ္ဆယ္တူးကာ ေရႊ ေက်ာက္ဖ်ာခင္း၍ ျမေက်ာက္ဖ်ာ ေလးခ်ပ္ကုိကာလ်က္ ပတၱျမား ျပာသာဒ္ သုံးေဆာင္ ေဆာက္လုပ္ေလ သည္။ ဘုရားသုံးဆူတုိ႔၏ ဓာတ္ ေတာ္ျမတ္မ်ားကို ျပာသာဒ္အတြင္း ဌာပနာေစသည္။ ေရႊ၊ ေငြ၊ ရတနာ မုိးမ်ားရြာၿဖဳိး၍ ျမေက်ာက္ဖ်ာအုပ္ကာ ေရႊအုတ္၊ ေငြအုတ္၊ ေျမအုတ္တုိ႔ျဖင့္ မံလုပ္ၿပီး ဖိနပ္ေတာ္ ၁၂ ေတာင္၊ ၪာဏ္ေတာ္ ၁၅ ေတာင္ရွိ ေစတီကုိ တည္ထားေလသည္။ ဘုရားတည္ စဥ္ ၄င္းေနရာတြင္ ဂူတစ္ခုမွာ ေပၚ လုိက္၊ ေပ်ာက္လုိက္ ျမင္ေတြ႕ၾကရ သျဖင့္ ဂူေတာ္ေပ်ာက္ေစတီဟု ဘြဲ႕ အမည္သမုတ္ခဲ့ၾကၿပီး ေနာင္တြင္ ကုိယ္ေတာ္ေပ်ာက္ေစတီဟု တြင္ခဲ့ ပါသည္။
            ေနာက္မင္း တစ္ဆယ့္ေျခာက္ ဆက္ အုပ္စုိးစဥ္ကာလတြင္ ၄င္းေဒသ သည္ ဆိတ္သုဥ္း၍ ေတာၿခံဳအတိျပန္ ျဖစ္သြားၿပီး ၿမဳိ႕အေရွ႕ဘက္အင္း၌ ဘီ လူးကုိးေသာင္းေနထုိင္ေလသည္။ ေဂါတမဘုရားရွင္သည္ ေကာသမၺီျပည္၊ စႏၵကူးေက်ာင္းေတာ္တြင္ စံေတာ္မူ အၿပီး ေဒသစာရီ ႂကြခ်ီေတာ္မူရာ ေနာင္ေတာ္ ဘုရားရွင္ျမတ္တုိ႔၏ ဓာတ္ ေတာ္ျမတ္မ်ားကုိ ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ရန္ ကုိယ္ေတာ္ေပ်ာက္ေစတီသုိ႔ ေရာက္ ေတာ္မူခဲ့သည္။ ထုိအခါ ကုိးေသာင္း ေသာ ဘီလူးတုိ႔အနက္ ငါးေသာင္း ေသာဘီလူးတုိ႔သည္ ထြက္ေျပးၾက ေလသည္။ က်န္ဘီလူး ေလးေသာင္း မွာ ျမတ္စြာဘုရားအား ခရီးဦးႀကဳိကာ တရားရၾက၍ ေသာတာပန္တည္ၾက ကုန္၏။
             ေဂါတမ ဘုရားရွင္သည္ သံဃာ တစ္ေထာင္ၿခံရံလ်က္ ေစတီေတာ္ကုိ အေရွ႕ဘက္ ရင္ျပင္မွရပ္၍ ဖူးေျမာ္ စဥ္ ဘုရားရွင္သုံးဆူ၏ ဓာတ္ေတာ္ ျမတ္မ်ားကုိ ေဂါတမဘုရားရွင္ႏွင့္ တကြ သံဃာေတာ္အားလုံး ဖူးေတြ႕ ၾကရသည္။ ေဂါတမဘုရားရွင္ႏွင့္ သံဃာေတာ္အေပါင္းတုိ႔သည္ မိမိတုိ႔ ၏ ဒုကုဋ္သကၤန္းေတာ္မ်ားျဖင့္ ဓာတ္ ေတာ္ျမတ္တု႔ိကုိ ပူေဇာ္ၾကေလသည္။ ေဂါတမရွင္ေတာ္ျမတ္သည္ ေနာင္ပရိနိဗၺာန္ျပဳၿပီးေသာအခါ သီရိဓမၼာ ေသာကမင္းႀကီးသည္ ငါ၏ လက်္ာ ေမာင္းေတာ္ကုိ ဤေစတီတြင္ ေနာင္ ေတာ္သုံးပါးတုိ႔၏ ဓာတ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ အတူ ဌာပနာလ်က္ ေစတီတည္ထား လိမ့္မည္ဟု ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ျမြက္ခဲ့ေလ သည္။
            ေဂါတမ ဘုရားရွင္သည္ ဓာတ္ေတာ္မ်ား ဖူးအၿပီး မႏၲေလးေရႊေတာင္ သို႔ ၾကြမည္ျပဳစဥ္ ရွင္အာနႏၵာက ငါးေသာင္းေသာ ဘီလူးတုိ႔ေျပးရ သည့္အေၾကာင္း ရင္းကုိ ေမးေလွ်ာက္ ေလသည္။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေစတီ ေတာ္၏ အေရွ႕ေျမာက္ယြန္းတြင္ ရပ္၍လက္ဝါးေတာ္ကို ေျမတလင္း ထက္တြင္ ပုတ္ကာ ကပ္၍ပါလာ ေသာ ေျမမႈန႔္တုိ႔ကုိ ပမာျပဳလ်က္ ''ခ်စ္သားအာနႏၵာ ႏွစ္သိန္းေလး ေသာင္းေသာ ေျမႀကီးပမာ ငါ၏ အဆုံးအမတရားကုိ မနာယူလုိေသာ သူသည္မ်ား၏။ ငါ၏တရားေတာ္ကုိ နာယူသူ အေရအတြက္မွာ ယခု လက္ဝါးတြင္ ကပ္၍ပါလာေသာ ေျမ မႈန္႔မွ်သာတည္း''ဟု ေျဖၾကားေတာ္ မူပါသည္။ ေျမကုိပုတ္စဥ္ ထင္က်န္ ရစ္ေသာလက္ဝါးေတာ္ရာမွာ ေက်ာက္ျဖစ္သြားကာ နဂါးမင္းက အုပ္မုိး၍ ေစာင့္ေရွာက္ေလသည္။
            ေဂါတမဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္ စံေတာ္မူၿပီး သာသနာေတာ္ႏွစ္ ၂၁၈ ခုႏွစ္ေရာက္ေသာ္ သီရိဓမၼာေသာက မင္းႀကီးသည္ေရႊ လက္ေတာ္ရာရွိသည့္ ေနရာ တြင္ေစတီတည္၍ နဂါးေပၚထြက္ရာေနရာတြင္ သိမ္သမုတ္ခဲ့ပါသည္။ ဓႏုသီဟမင္းႀကီး၏ ေကာင္းမႈေစတီကုိလည္း အသစ္မြမ္းမံ၍ ေရႊထီး ငါးဆင့္ တင္လွဴခဲ့ပါသည္။ ထုိ႔ျပင္ အေလာင္းစည္သူ မင္းႀကီးသည္ လည္း လက္ေတာ္ရာဘုရားသုိ႔ လာ ေရာက္ဖူးေျမာ္၍ လယ္ယာကြၽန္သား မ်ား လွဴဒါန္းခဲ့ပါသည္။
          ထုိ႔ေနာက္ ေခတ္အဆက္ဆက္ ကုသုိလ္ရွင္မ်ား၏ ျပဳျပင္မြမ္းမံမႈမ်ား ျဖင့္ ယခုအခါ ကုိယ္ေတာ္ေပ်ာက္ လက္ေတာ္ရာ ေစတီေတာ္အား ေတာ ေက်ာင္းေလးေက်းရြာ လက္ေတာ္ရာ ေက်ာင္းတုိက္အတြင္း၌ အထင္ အရွား ၾကည္ညဳိသဒၵါပြားႏုိင္ၾကပါ သည္။ ကုိယ္ေတာ္ေပ်ာက္ လက္ ေတာ္ရာေစတီေတာ္၏ ဗုဒၶပူဇနိယ ပြဲေတာ္ကုိလည္း ႏွစ္စဥ္ ဝါဆုိလဆန္း ၁၄ ရက္ေန႔တြင္ စည္ကားသုိက္ ၿမဳိက္စြာ က်င္းပလ်က္ရွိေၾကာင္းသိရ ပါသည္။